króliczek iść po trawie i uśmiechnięte
Hall pautiņiem bunny biegają.
Trawa się skończyła, kamienie zaczęły
Bez piłki królik przyszedł do domu.

Ai bogaty Lieldiensvētki,
Duże jajko chciał:
Trzy dieniņas trzy naksniņas
Kradzież jaja ptaka.

Czy to kaczka, gęś lub strusia,
Dają nam wszystkie jaja.
Wielkanoc piec lub gotować je,
Nie zapomnij, aby przesiać sól

Odwiedziliśmy dość głębokie pola Katowice Novirpoju dwa jajka . Katowice Cóż Wielkanoc to wspaniałe, Katowice wojna Egg i zwycięstwo!

zające jest dzisiaj dzień roboczy
rozciągnąć 100 i 1 jajko
Zostaną one pomalowane i pobity
To wszystko z kurczaka bale

Vij gniazdo skowronka od słońca,
A świt Czajka Vij ich gniazdo tutaj.
Istnieje zające rozpoczęte przez wieczorem
Na pomalowane jaja i zarobić swoje kosze.
Na małych korzeni przez pole nagich
Wielkanoc nadchodzi i chcesz Kuma HALT
Ta radość, która siedziała na huśtawce i kogut
To jest zabawa, która się trzęsie cały rok.
Wielkanoc nadchodzi długo oczekiwany wiadomości,
Spójrz na niebo, co czyni konstrukcję,
Co kiełków szczęśliwa dusza nazywana jest sadzić
I pūpolkokos niedz pachniał złoto.

z Łatgalia

Gdzie niebo zaczyna? Który zakończył się w silikon? -
Wszystko teraz zaczęła migać srebra. . .
Jeziora, gdzie niebieskie kwiaty, niebieskie kwiaty lnu,
sērst pamięć palsajā jāju na koniu.

Latgale my - sērdiene drogie,
chroni masz stosy Grey?
- Od czego zacząć jezior? Gdzie linia koniec?
Co ja pārnākot, przywitał pierwszy? -

Tam ziemia i kadzidło ołtarz oddycha,
kwiaty spadają zad, drogi i domy.
Krążyna gwiazdy odbite od jeziora -
Bóg nadal przemawia do ludzi tam. . .

Brzmiący czas apmaldās zatrucie tam
noreibst i niech prądy cię.
Latgale jasne pijany wody,
Jestem wiecznym więźniem mnie.

Krótki miał dziwną noc w moim śnie -
przebudzony, czuję się lepiej i czyściej.
Moja Latgale - kraina młodości,
Innym skurbina mnie twoja kadzidło pamięci.

/ Poem autor Valdis Krāslavietis /

ostatni tramwaj

Gdy ostatni tramwaj udał,
Nosiłem zwinięte szyn
I umieścić go w boku.
I miejscu toru
Każdej nocy z sosny
I lisy kopią nory.

Rano mam stosy szyn
I iść do pracy,
No nie robią na moim miejscu
Tak ostrego potępienia spojrzenie,
Jeśli tramwaj zamiast
Zatrzymaj godasardze osy stoiska.
Czekam na wieczór,
Po raz kolejny rail saritināšu.

I nekāpšu sosna
I rudy osy neuzrunāšu.

/ Poem pisarz Aija Vikmane /

Riga

Oh, to miasto! Piosenki i laury
Jej piękno i wstyd niedźwiedź.
Znowu poszedłem przez to jak sen
Znaleziono w nocy, gdy ogień płonie.

W ciemności widziałem znaki umieszczane:
Proszę, proszę, tutaj - w mieście, że warto!
Ciemna twarz pięknej bajce,
Panna lewo, uśmiecha się - kup!

Żołnierze maszerowali dumnie udar
Laughing flet, bas i jęknął;
Obdarty chłopak, chowając w nocy
Cicho jak nietoperz przeleciał nisko.

Biała dziewczyna w cieście
Głowice para, gdzie muzyka gra,
I jako ogromne pajęczyny
Ludzie mogę podbić zniknął.

/ Poem pisarz John Północy /

Lati suvel

Kollane Parn OIS mesilane brzęczenie
roo (siinpool vesiroosid)
istub sarikad.

Ma magama kiedy taevas otsivad;
Umber Päikese
jeśli JUMAL.

/ Luuletus kirjanik Richard Rigan /

Tu jesteśmy

. . . przedzierał się przez dobie naszych czasów
i my wszyscy razem.
Nie pomaga pchanie
ojczyzna alien
nie mówiąc już o co.

Tu jesteśmy,
przez niego wyciągnąć -
dziura
Który utwór nie mają czasu na
który jest obecnie począwszy otwór kołek.
Co narzekać trudnych czasach!


/ Poem pisarz John Viesiens /

w środku

Mamy rzucony w środku ery
jako drobne do niskiej wartości.
No nie wymagamy
ani upoważniony ani rada.

Co możemy liczyć serca,
odjąć
a następnie wrzucił go do zmian strumienia.

Na szerokiej rzece pływać
spróbuj poczuć twoje poczucie wartości.

/ Pisarz Voldemars Poem Aven /

Łotwa same święte Katowice Nie zapomnij: lub dostać się w niebo, lub zanurkować w głąb morza, Łódź Łódź lub znajomi

Gdzie? Gdzie drzewa rosną visstaltākie ? Katowice Gdzie The Whitest chmury ? Łódź Gdzie ptaki śpiewają najgłośniejszy ? Trawa rozwija się mieszkańcom ? Homeland Katowice . Katowice

Ognisko nazwisko na niebie tego.
Aby pārnāktu domu
Mamy Nevers drzwi

ale książka obejmuje
brīvojam i sama przestrzeń,
gdzie mają ojczyzny.

Ślimak nie może dowiedzieć się,
ponieważ dom nie jest dla nas schronieniem
ale będziemy cofać się do domu.

/ Poem pisarz Mara Zalite /