każdy człowiek jest śmiertelny, ale ludzkość jest wieczne.

z nas nie rodzi się nieśmiertelny, a jeśli jeden by się stało gdyby nie było tak szczęśliwy, jak wiele może się to wydawać.

wszystko, co porusza nas uczynić wrażenie wynagrodzenia, lub obiektywnie istnieje, czy nie. Człowiek umiera, cel mu nerki, ale kiedy czujemy wpływ jego osobowości, twórczości, myśli, to on jest. . . Żyłem poza samym sobą, niezależnie od ciała, a teraz żyć, żyć później, gdy moja praca będzie zrobić wrażenie. Ponieważ robię większość swojego życia i nieśmiertelności.

Nie ma powodu, aby wierzyć, że Arystoteles wierzył w nieśmiertelność jednostki, odpowiadającą nauk Platona, ale później - chrześcijaństwo. On tylko uznała, że ​​ludzie się na tym, jak są one inteligentne istoty, w obliczu Bożej, która jest nieśmiertelna. Osoba może zwiększyć swoją boską naturę, i dążyć do - najwyższy moralny obowiązek. Ale jeśli ludzie robią to całkowicie, on przestanie istnieć jako konkretnej osoby. Być może, że nie jest jedyna możliwa interpretacja myśli Arystotelesa, ale wydaje mi się - najbardziej odpowiednie.

można rozumieć w następujący sposób: osoba biorąca udział w procesie tworzenia nieśmiertelność, to jest sztuka, religia, moralność - wszelkiego rodzaju tworzenia piękna i dobra.

Nieśmiertelność pracy na coś wiecznego.

oczywiście niedoskonały, wdrożenie, ukryte u potomstwa.